เด็กคนนั้น บทกวี homeschool และบทกวีของเด็กคนนั้น
ติดต่อลงโฆษณา
Leaderboard in Content 1st
Fixed 1,000 baht/month
Slot 300 baht/month
ผมมานั่งอ่านบทกวีนี้ อีกครั้ง  รู้สึกว่าช่างเป็นบทกวี ที่พูดถึง เรื่องราวของ homeschool ได้ตรงใจมว๊ากกก  เลยนำมาให้อ่านกันครับ

...เด็กคนนั้น   บันทึกการเรียนรู้.......ของ  ชาตรี   สำราญ
   

หนึ่ง.
                               
                                เด็กคนนั้น
                                ร้องไห้ทั้งวัน
                                ไม่อยากไปโรงเรียน
 
                                พ่อถามว่า
                                “ทำไมหนูไม่ไปโรงเรียน”
                                “ครูโกหก  บอกว่า  เรียนแล้วเล่น
                                แต่ครูสอนทั้งวัน”
 
 
 
สอง
 
                                เด็กคนนั้น
                                เล่นวิ่งไล่จับผีเสื้อ
                                กับเพื่อนๆ ที่กลางทุ่งนา
                                เด็กคนนั้น
                                ตะโกนบอกเพื่อนว่า
                                “พวกเราอย่าฆ่าลูกหนอนนะ
                                เพราะโตขึ้นมันจะเป็นผีเสื้อ”
 
 
สาม
 
                                ลูกตื่นเร็วๆ
                                รีบไปโรงเรียน
                                ไปเรียนหนังสือที่ทุ่งนา
                                เรียนเรื่อง  พระอาทิตย์โผล่ขึ้นจากขอบฟ้า
                                เร็วๆ อย่าช้า
                                เดี๋ยวพระอาทิตย์หนีจากขอบฟ้า[break]

 
 
สี่
 
                                เด็กคนนั้น
                                รีบลุกขึ้นจากที่นอน
                                ล้างหน้า  แปรงฟัน
                                เพื่อไปให้ทันเรียนหนังสือ
                                เรื่อง  พระอาทิตย์โผล่จากขอบฟ้า
 
22/2/54
 
หนึ่ง
 
                                “พ่อจ๋า
                                ทำไมดวงอาทิตย์รีบจัง
                                โผล่จากขอบฟ้า
                                แล้วรีบหนีห่างขอบฟ้า”
 
                                “เออ!  แล้วลูกคิดว่า  ทำไม”
                                เด็กคนนั้น
                                นั่งนิ่ง  ครุ่นคิด
                                ค้นหาคำตอบ
                                ที่จะตอบคำถามที่เขาถามพ่อ
 
สอง
 
                                “พ่อจ๋า
                                ลูกรู้แล้วว่า
                                ทำไมดวงอาทิตย์
                                ไม่หยุดอยู่ที่เดียว
                                เพราะดวงอาทิตย์นั้น
                                คือนาฬิกาบอกเวลา”
 
 
สาม
 
                                เด็กคนนั้น
                                ปักเสาไม้ไว้กลางบ่อทราย
 
                                ตอนเช้า
                                ปลายเงาเสาอยู่ตรงไหน
                                เด็กคนนั้น
                                ปักไม้เล็กๆ หมายไว้
                                พร้อมกับดูเวลาจากนาฬิกา
                                แล้วเขียนป้ายแขวนไว้ที่เสาเล็กๆ ต้นนั้น
                                ตอนสาย
                                ตอนกลางวัน
                                เด็กคนนั้น
                                ดูเงาแล้วปักเสาเล็กๆ ไว้
                                พร้อมเขียนป้ายบอกเวลา
  
 
                                คุณตาเดินมา
                                ถามเด็กคนนั้นว่า
                                “หนูทำอะไร”
                                เด็กคนนั้นตอบคุณตาว่า
                                “ผมทำนาฬิกาแดดครับ”
 
23/8/45
 
 
หนึ่ง
 
                                เด็กคนนั้น
                                เห็นนก
                                เขียน  นก
                                เห็นปลา
                                เขียน  ปลา
                                เห็นดอกไม้
                                เขียน  ดอกไม้
 
 
สอง
 
                                ครูของเด็กคนนั้น
                                อยู่ข้างถนน
                                อยู่ในทุ่งนา
                                อยู่บนท้องฟ้า
                                อยู่ในแม่น้ำ
 
 
สาม
 
                                โรงเรียนของเด็กคนนั้น
                                ครูใจดี
                                เด็กคนนั้นจึงใจดี
                                เด็กคนนั้น
                                ดีใจ
                                ที่ได้ไปโรงเรียนธรรมชาติ
 
 
หนึ่ง
 
                                ครูผีเสื้อ  ใจดี
                                ชวนเด็กคนนั้น
                                วิ่งไล่จับผีเสื้อ
                                ทุกวัน
 
                                ครูดอกไม้  ใจดี
                                ให้เด็กคนนั้น
                                หอมแก้มดอกไม้
                                ทุกวัน
 
  
                                ครูน้ำฝน  ใจดี
                                อาบน้ำให้เด็กคนนั้น
                                ทุกวัน
 
                                ครูแสงแดด  ใจดี
                                โอบกอด
                                ให้เด็กคนนั้น  อบอุ่น
                                ทุกวัน
 
 
หนึ่ง
 
                                เด็กคนนั้น
                                เรียนเรื่องป่าไม้
                                ในป่าไม้
                                เรียนเรื่อง  แม่น้ำ  ลำธาร
                                ในแม่น้ำ  ลำธาร
                                เรียนเรื่อง  นก
                                ในป่ากว้าง
                                เรียนเรื่อง  ข้าว
                                ในทุ่งนา  ในโรงสีข้าว  และในร้านค้า
 
                                เด็กคนนั้น
                                ไม่ท่องจำ  ในตำรา
                                แต่เด็กคนนั้น
                                เรียนโดยผ่านการกระทำ
  
สอง
 
                                เด็กคนนั้น
                                เรียนรู้โดยการตั้งคำถาม
                                แล้วไปค้นหาคำตอบ
                                จากทุ่งนา  ป่า  เขา
                                จากแม่น้ำ  ลำธาร
                                จากโรงงาน
                                คนขับแท๊กซี่
                                และ ฯลฯ
 
 
 

เด็กคนนั้น
คิด
เขียน  แล้ว  อ่าน
 
เด็กคนนั้น
อ่าน
คิด  แล้ว  เขียน
 
และเล่าให้คนอื่นฟัง

 
                                เด็กคนนั้น
                                เกิดมาโชคดี
                                โชคดีที่มีพ่อ  แม่
                                ไม่ใจร้าย
 
                                เด็กคนนั้น
                                จึงไม่ได้เข้าโรงเรียนใจร้าย
                                ที่มีครูใจร้าย
                                สอนบทเรียนให้เด็กๆ ใจร้าย
                                เพื่อโตขึ้นจะได้เป็นผู้ใหญ่ใจร้าย
                                ที่จะมีลูกใจร้าย
                                เข้าเรียนในโรงเรียนใจร้าย
                                เรียนรู้กับครูใจร้าย
                                เพื่อที่จะออกมาเป็นประชาชนใจร้าย
 
 
 
บทกวีของเด็กคนนั้น
 
 
                                เด็กคนนั้น
                                เรียนรู้เรื่องที่เขาอยากรู้
                                จากสิ่งแวดล้อมรอบตัวเขา
                                ด้วยตัวของเขาเอง
                                แล้วเขาก็เขียน  สิ่งที่เขาอยากเขียน
                                เป็นบทกวีของเขา
 
 
                                เด็กคนนั้น
                                คิด  เขียน
                                คำใดที่เขียนไม่ได้
                                เด็กคนนั้น  ถาม
                                เด็กคนนั้น
                                เขียนเรื่องราวต่างๆ
                                ตามที่ตนคิด
 
  
                                หนังสือ
                                ทำให้เราเรียนรู้เรื่องต่างๆ
                                ผมจึงชอบหนังสือ
 
 
                                ผมชอบคอมพิวเตอร์
                                แต่ผมไม่เล่นมาก
                                เพราะผมไม่อยากติดเกม
 
 
                                กาแฟมีรสขม
                                แม่ของผม
                                ชอบดื่มกาแฟ
 
 
                                บ้านของผมมีมะพร้าว
                                หวาน  อร่อย
                                ผมชอบกินมะพร้าว
 
 
                                ผมไม่ไปโรงเรียน
                                ผมเรียนอยู่ที่บ้าน
                                ผมชอบบ้านเรียน
 
 
                                ไอศกรีม
                                อร่อยแต่อันตราย
                                ผมจึงกินน้อย
 
 
                                ฝนดีต่อต้นไม้
                                แต่ผมไม่ชอบฝน
                                เพราะผมไม่ได้เล่น
 
 
                                หมาซุกซน
                                วิ่งหนีออกไป
                                ผมต้องไล่จับ
 
 
                                ผมชอบเล่นเปียโน
                                ผมซ้อมทุกวัน
                                เพราะว่าเสียงไพเราะ
 
 
                                ท้องฟ้าสีขาว
                                ตื่นนอนตอนเช้า
                                ฟังข่าว  กินข้าว
 
 
                                พีท  เพื่อนของผม
                                พ่อ  ของพีทตายแล้ว
                                ผมสงสารพีท
 
 
                                วันนี้
                                ผมฉีดน้ำใส่กำแพง
                                เกิดแสงสายรุ้ง
 
 
 
 

by Suppakrit on Oct 25, 2012

Posted in ไม่มีหมวดหมู่

ติดต่อลงโฆษณา
Medium Rectangle Sidebar 1st
Fixed 1,000 baht/month
Slot 300 baht/month

ป้ายคำค้น
No tags found

ในหมวดเดียวกัน
ป้ายคำค้นเดียวกัน
No related posts found
โปรเจ็กต์ของผู้แต่ง