ผมขอเสนอคาถาบทหนึ่งที่ถ้านำไปปฏิบัติแล้วลูกจะเชื่อฟังคุณอย่างง่ายดาย คาถานั้นคือ
“คำไหนคำนั้น”
แปลง่าย ๆ ว่าทำตามที่พูด ถ้าคำพูดหลุดจากปากไปแล้วให้คุณทำตามนั้นไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น
เคยไหมครับเวลาลูกอยากกินไอติม เมื่อขอเราครั้งแรก เราก็จะตอบว่าไม่ได้ มันไม่ดีนะลูก ฯลฯ พอลูกขอครั้งที่ 2 ที่ 3 สุดท้ายไอติมก็อยู่ในมือเค้าแล้ว อ้าวทำไมเป็นอย่างนี้เนียะ...... ถ้าคุณเป็นคนหนึ่งที่มีลักษณะแบบนี้ผมทำนายได้เลยว่า ลูกคุณน่ะดื้อ พูดอะไรก็ไม่เคยฟังคุณเลย ผมเดาถูกไหมเอ่ย
เรื่องแค่นี้ถ้าคุณยังพูดอย่างสุดท้ายทำอีกอย่างแล้วเรื่องอื่น ๆ ลูกจะรู้ได้อย่างไรว่าคุณต้องการอย่างนั้นจริง ๆ
เทคนิคที่ทำให้เราทำตามที่เราพูดได้ก็คือ ให้คิดก่อนว่าทำได้ไหม ถ้าไม่ได้ก็ยกธงขาวตั้งแต่แรก ถ้าลูกร้องขอไอติมหรือขนม คุณคิดในใจเลยว่าถ้าตอบว่าไม่แล้วลูกขอร้องคุณจะให้หรือเปล่า ถ้าคำตอบสุดท้ายคือซื้อให้ คุณตอบลูกไปตั้งแต่แรกเลยว่า “ได้” ตอบ “ได้” น่ะง่ายกว่า “ไม่” อีกจริงไหมครับ
ลูกผมมักจะได้กินไอติมหรือขนมเสมอเมื่อต้องการ เพราะผมรู้ตัวว่าไม่สามารถต้านทานการร้องขอได้ แต่ผมก็มักจะมีเพดานไว้ว่าวันละครั้ง ครั้งที่สองเราก็ตอบปฎิเสธได้ง่ายขึ้นเพราะลูกได้กินไปแล้ว หรือถ้าเค้าเป็นหวัด ไม่สบายไม่ควรทานของเย็นของหวาน เราก็ตอบได้อย่างหนักแน่นเพราะมันสำคัญกับสุขภาพของเค้า
เมื่อเป็นเช่นนี้ จริง ๆ แล้วมีน้อยครั้งมากที่เราจะปฏิเสธลูก และมันก็มักจะเป็นเรื่องสำคัญ ๆ และถ้าเราทำได้เป็นนิสัย ลูกก็จะรู้ว่าเวลาเราพูดอะไรเราหมายความเช่นนั้นจริง ๆ