โง่-ฉลาดพอกัน
อยากฉลาดก็ต้องเรียน เชื่อว่าเรียนให้มากเข้าไว้ มันจะฉลาด ฉลาดคิด ฉลาดพูด ฉลาดทำ จนลืมไปว่า โง่
คิด โง่พูด โง่ทำ มันเป็นธรรมดาอย่างนึงนะ แล้วถ้าเป็นแบบนี้หละ ยิ่งเรียนมาก ก็ยิ่งต่อต้าน ต่อต้านความโง่ที่มีมาแต่กำเนิด เกรียจความโง่ จนหลงคิดไปว่าอะไรที่ไม่ใช่ ไม่ตรงกับที่ฉันคิด นั่นโง่แล้ว เราเรียนมาก เราด่วนตัดสินใจเร็ว เร็วไปทุกๆเรื่อง

สมัยที่ผมเป็นนักเรียน ครู-อาจารย์ ให้การบ้านทุกวัน ทำรายงานนะ ต้องหนาๆเข้าไว้ ปิดเทอมก็ไม่ว่างเว้น การบ้านทุกวิชามีมาตลอด ระบบการศึกษาไม่ได้ให้ความสำคัญกับการได้หยุดพัก มองเรื่องการอยู่ว่างๆ การเล่น เป็นเรื่องไม่เกิดประโยชน์
บ้างก็ว่าไร้สาระ ระบบโรงเรียนทำให้เรา เคยชินกับการแข่งขัน การเอาตัวรอดแบบขอไปที เช่น ลอกการบ้านสิ แล้วทุกอย่างจะผ่านไปได้ด้วยดี มาโรงเรียนสาย โกหกสิ แล้วทุกอย่างจะผ่านไปด้วยดี นี่เรากำลังฉลาดเกินความจำเป็นรึเปล่า มันเกินพิกัด
มันตีกลับ โง่แล้วอวดฉลาด แบบนี้รึเปล่า ระบบโรงเรียนไม่สอนเรื่อง การยอมรับความจริง ทุกๆคนอยากฉลาด อยากเรียนให้เก่งๆ แต่จะมีสักกี่คน ที่เข้าถึงความหมายของความเก่งและฉลาดในมุมที่สร้างสรรค์ เราจะโง่แบบบริสุทธิใจไม่ได้เชียวหรือ แบบซื่อๆ แต่ถ้าซื่อบื้อคงไม่ดีแน่ ระบบจะกันคนเหล่านี้ออกจากระบบ เด็กแบบนี้จะอยู่ยาก บ้างก็โดนกลั่นแกล้ง ฉันเห็นคาตา ฉันจึงพยายาม ปรับเปลี่ยนให้ตัวเองดูดี มีเล่เหลี่ยม แต่ไม่กล้าบอกใคร เป็นคนดีแบบแกนๆ เอาพวก พวกฉันเยาะ ง่ายกว่ากัน ฉลาดกว่ากันเยอะ ค่านิยมการศึกษารั้วของชาติมัน เป็นกันแบบนี้ ทำไงได้

ปัจจุบันเรามีบ้าน เราทำบ้านให้เป็นโรงเรียนนี่ก็แย่พออยู่แล้ว จึงตัดระบบ ตัดขอบรั้วของโรงเรียนออกไป ให้มันโล่งๆ แล้วยืนนิ่งๆ มองดูสิว่าลูกของเราเป็นอย่างไรบ้าง เห็นอย่างที่ผมเห็นไหมว่า ลูกมุ่งมั่นขนาดไหน มุ่งมั่นที่จะเล่น เล่น แล้วก็เล่น มีความหมายไม่เคยปล่อยเวลาให้เปล่าประโยชน์เลย ให้มองลูกไปตามความเป็นจริงว่า ขยัน-ขี้เกียจ โง่-ฉลาด เดินไปด้วยกัน เบื้องต้นเรียนอะไรก็ได้ ไม่มีข้อจำกัดว่าจะไปแข่งกับใคร ให้แข่งกับตนเอง แล้วบอกกับตัวเองว่า เรายังโง่อยู่เลย มีเรื่องที่ต้องเรียนรู้อีกเยอะ สุดทางแล้วมาว่าก้นอีกทีว่า ฉลาดหรือโง่กันแน่

• Previous
• Next