เตรียมเด็กให้เดินทางไกลทางจิตวิญญาณ

โปรดติดต่อลงโฆษณา
เพื่อร่วมสนับสนุนแพลตฟอร์มฟรีของเราต่อไป
Top Leaderboard
Fixed 1,900 baht/month
Slot 550 baht/month

เตรียมเด็กให้เดินทางไกลทางจิตวิญญาณ

ติดต่อลงโฆษณา
Leaderboard in Content 1st
Fixed 1,000 baht/month
Slot 300 baht/month

...การศึกษาในสังคมเราต่างเป็นห่วงกังวลกับเด็กมากมาย ครูผู้เป็นห่วง พ่อแม่ที่มีความกลัวย่อมใส่สิ่งต่าง ๆ ลงบนเป้ให้ลูกแบกด้วยเชื่อว่าจะเป็นเครื่องมือที่ช่วยเหลือเด็กในการเดินทางไกล ไม่ว่าจะเป็นความรู้ ศีลธรรม หน้าที่พลเมือง ใบปริญญา ท้ายที่สุดจุดหนึ่งที่เราต้องทำให้ได้คือการ "วาง" หรือพูดอีกอย่าง คือ อยู่ร่วมกับสิ่งเหล่านี้อย่างเข้าใจ ยอมรับทั้งสิ่งที่เรียกว่าดีหรือเลว เรียนรู้ด้านลบในใจเพื่อปล่อยจิตภายในด้านที่เราศรัทธาได้เติบโต..

สำหรับผมการเดินทางในแง่จิตวิญญาณ เป็นการเดินทางไกล ใครเอาของติดตัวไปมากย่อมหนักเดินได้ช้าและท้ายสุดก็ต้องค่อย ๆ ฝึกที่จะปลดเปลื้องสัมภาระเหล่านั้นออกไป แม้สัมภาระเหล่านั้นจะสำคัญในบ้างช่วงของการเดินทางที่ทางยังไม่ชัน เรายังไม่เก่งอาจต้องแบกอะไรมากบ้าง แต่สุดท้ายเมื่อทางลำบาก เราเชี่ยวชาญขึ้น เราคงได้แบกของน้อยลง

ความคิดที่มีคือ การศึกษาในสังคมเราต่างเป็นห่วงกังวลกับเด็กมากมาย ครูผู้เป็นห่วง พ่อแม่ที่มีความกลัวย่อมใส่สิ่งต่าง ๆ ลงบนเป้ให้ลูกแบกด้วยเชื่อว่าจะเป็นเครื่องมือที่ช่วยเหลือเด็กในการเดินทางไกล ไม่ว่าจะเป็นความรู้ ศีลธรรม หน้าที่พลเมือง ใบปริญญา ท้ายที่สุดจุดหนึ่งที่เราต้องทำให้ได้คือการ "วาง" หรือพูดอีกอย่าง คือ อยู่ร่วมกับสิ่งเหล่านี้อย่างเข้าใจ ยอมรับทั้งสิ่งที่เรียกว่าดีหรือเลว เรียนรู้ด้านลบในใจเพื่อปล่อยจิตภายในด้านที่เราศรัทธาได้เติบโต

สำหรับผมอาจะอยู่ในขั้นจัดกระเป๋าเริ่มต้นเดินทางเท่านั้น แต่ก็พยายามฝึกที่จะขนของน้อย เพื่อเป็นแบบอย่างให้ลูกได้ขนของน้อยและเดินคล่องแคล่วทางจิตวิญญาณแต่วัยเยาว์ เพื่อหวังว่าในช่วงชีวิตเขาจะเดินได้ไกลที่สุด

พิมพ์เสร็จก็รู้สึกว่าพลาด คือพอเริ่มคิดเรื่องจุดหมายมันก็พลาด เพราะจำเขาบอกได้ว่า มันไม่มีเริ่มต้นไม่มีสิ้นสุด

ปล..ระหว่างพิมพ์ผมนึกถึงหนังสือเล่มหนึ่งที่อ่านนานมาแล้วและประทับใจ คือ "ดูจิตหนึ่งพรรษา" ท่านปัญญาวโรภิกขุ (หวังว่าจะจำชื่อไม่ผิด) จำส่วนสำคัญเกี่ยวกับการส่งเสริมการดูจิตในเด็กคือให้เด็กรับรู้อารมณ์ ความรู้สึกตามสภาพที่เกิดขึ้น เวลาเขาเจ็บ (ใจหรือกาย) โกรธ ถ้าเรามีสติทันไม่ได้มีอารมณ์ไปด้วย เราสามารถชักนำให้เข้ารู้สึก เฝ้าดูอารมณ์ ความรู้สึกด้วยเองได้ ทำให้เค้ามีโอกาสที่ดีมาก สอดคล้องกับหนังสือฝรั่ง “How To Talk So Kids Will Listen & Listen So Kids Will Talk“ ที่เคยพูดถึงที่นี่

ช่วงนี้หนังสือที่ได้อ่านคือ

"ใจที่เธอกลัว" เพม่า โชดรัน
"โจน" เพม่า โชดรัน

แม้จะอ่านได้นิด ๆ หน่อย ๆ ไม่ได้จบเล่ม แต่ช่วยได้เยอะในแง่ที่คำนึงถึงเรื่องพวกนี้มากขึ้น