พลังชีวิตที่หายไปเมื่อโตเป็นผู้ใหญ่
ติดต่อลงโฆษณา
Leaderboard in Content 1st
Fixed 1,000 baht/month
Slot 300 baht/month

เล่านิดนึงเพื่อเป็นบันทึก เด็กๆ คิดว่าทุกคนน่าจะชอบการวาดรูประบายสีอยู่แล้ว แต่ส่วนตัวก็ชอบเหมือนกันและทำได้ค่อนข้างดี ดีคือดีในแง่การระบายสีเข้ากรอบ วาดรูปก็ก็อปปี้เหมือนเด๊ะอะไรแบบนี้ แต่ครีเอทสร้างอะไรใหม่ๆ เองไม่เป็น ถึงขั้นเคยบอกว่าชอบวาดอยากเลือกเรียนสถาปัตย์  แต่ก็ไม่รู้หรอกว่าจริงๆ แล้วมันคืออะไร ก็ไม่ได้มีความต้องการแรงกล้าอะไรแบบนั้น เพราะความเป็นเด็กเรียนอ่อนนมาก ที่ไม่ได้เรื่องได้ราวอะไรเท่าไร (แน่นอนว่าไม่ติดหรอกเพราะว่าผลการเรียนระดับเกรดเฉลี่ย 1.21)



วันนี้ผ่านไปยี่สิบกว่าปีแล้วที่ไม่ได้วาดรูป ทำงานศิลปะนอกโรงเรียนอีกเลย ได้กลับมาจับพู่กันวาดรูปผนังเล่นอีกครั้ง (แบบก็อปปี้เหมือนเดิม) รู้สึกเราได้ทำสิ่งที่เราอยากทำมากๆ ความรู้สึกในวัยนั้นกลับมา มันใหม่ มันตื่นเต้น มันสนุก แต่ยังคงยืนยันว่าอะไรก็ตามที่ยึดเป็นอาชีพ แล้วลงมือทำมันซ้ำๆ ทุกวัน มันต้องเบื่อแน่นอน นี่จึงเป็นงานใหม่ในอีกไม่กี่งานหลัก (งานแต่ละวันของผมมันเหมือนกับงานอดิเรกมากกว่า อย่าง ปลูกผัก ปลูกต้นไม้ สร้างบ้าน งานไม้ จัดสวน แต่งบ้าน ประกอบอาหารจากของที่ปลูกเอง ล่าสุดคือหาเรื่องวาดรูปเพนท์ผนัง) คือ ทำงานอดิเรกให้ยังคงเป็นงานอดิเรก ไม่ใช่อาชีพ  เราจึงสนุกและตื่นเต้นได้ในอีกทุกๆ วันใหม่ อยากจะตื่นขึ้นมาทำอะไรอีกในทุกๆ วัน เชื่อว่าสิ่งนี้คือเคล็ดลับของความสุขในการมีชีวิตของตัวเองในทุกวันนี้
 
หลังจากที่เด็กเติบโตเป็นผู้ใหญ่ ความรับผิดชอบมากขึ้นจนไม่สามารถหันกลับมาเปลี่ยนไปเล่นนั่นเล่นนี่ได้อีกต่อไป เพราะต้องพัฒนาฝีมือตัวเองเป็นมืออาชีพด้านใดด้านนึง วันที่ต้องทนทำงานซ้ำๆ ทุกวัน สุดท้ายก็เหี่ยวเฉา ความตื่นเต้นแบบวัยเด็กหายไปหมดสิ้น พลังสร้างสรรค์ของวัยเด็กไม่มีเหลือ เหลือแต่โลกของความจริง จงค้นหาความท้าทายใหม่ๆ ในทุกๆวันให้เจอ เราจะไม่รู้สึกเบื่อเลย

by Unnop on Mar 04, 2018

Posted in เรื่องเล่าโฮมสคูล

ติดต่อลงโฆษณา
Medium Rectangle Sidebar 1st
Fixed 1,000 baht/month
Slot 300 baht/month

ป้ายคำค้น
No tags found

ในหมวดเดียวกัน
ป้ายคำค้นเดียวกัน
No related posts found
โปรเจ็กต์ของผู้แต่ง