วันนี้ที่คาดผมหัก ได้เปิดเผยร่องรอยการเรียนรู้ของลูกให้เราได้รู้หลาย ๆ  เรื่องและทำให้มั่นใจมากขึ้นว่า เราอาจจะไม่ต้องทำอะไรมาก เพียงแต่ระมัดระวังที่จะไม่ไปขัดขวางการเรียนรู้ของลูกเท่านั้นก็เพียงพอแล้ว 

[break]
วันนี้ระหว่างที่เล่นกันอยู่ สีฝุ่นก็ทำที่คาดผมหัก..... ทำหักหลายอันแล้วละ... จนเวลาไปซื้อก็บ่นให้คนขายฟัง เค้าแนะนำแบบโลหะมาให้ 555 ดีกว่าจริง ๆ ทนดี แต่ที่หักวันนี้ก็เป็นอันพลาสติกที่ใส่สบายกว่าแม่เค้าเลยเอามาใช้ พอหักเสร็จสีฝุ่นก็ถือที่คาดผมตรงไปหยิบกาวน้ำแบบใสเอามาทา แล้วก็พยายามต่อ แต่ยังทำไม่ค่อยได้หรอก ก็เอามาให้พ่อต่อให้ พ่อก็ต่อให้ดูแล้วมันก็หลุดอีก ก็บอกว่ากาวมันต่อไม่ได้ สีฝุ่นก็เดินหายไป.......ไปแบกแท่นสก็อตเทปมา ฮ่า ๆ  ๆ หนักนะนั้น เอามาแปะที่คาดผม ก็ช่วยกันแปะ แปะเสร็จสีฝุ่นก็เอาไปใส่มันก็หลุด แปะอีกก็หลุดอีก เลยรู้ว่าซ่อมไม่ได้
 
เราดีใจที่เห็นลูกคิดแก้ปัญหาได้และคิดย้อนไปก็เห็นว่ามาจากกิจกรรมที่ทำด้วยกัน เช่น เรื่องการทำรองเท้าเตะ ( ดูได้ใน ทำของเล่นลูก = การออกกำลังกายสมองของพ่อแม่) ตอนทำรองเท้าก็ให้ประดับกระดาษสีด้วยการแปะกาว ตอนประกอบรองเท้าเราใช้เทปกาว ลูกเลยรู้ว่าสองอย่างนี้ทำอะไรได้ อีกส่วนก็อาจจะเห็นเราเคยซ่อมของเล่นอะไรให้บ้างด้วย แต่ที่สำคัญก็คงโชคดีที่เราไม่ได้บอกลูกว่ากาวน้ำมันติดไม่ได้หรอก ไม่ต้องไปติด รู้สึกว่าจะคิดเหมือนกันนะ แต่ไม่ได้บอกนึกอยากเห็นว่าจะทำอะไร ปล่อยให้ลอง ทำให้ลูกได้เรียนรู้และเห็นร่องรอยการเรียนรู้ของลูก
 
สุดท้ายเราก็เลยสอนใหญ่เลยว่าของบางอย่างมันพังแล้วก็ซ่อมไม่ได้นะ ต้องดูแลดี ๆ สีฝุ่นเป็นเด็กสองภาษา เราพูดอังกฤษด้วย แต่พูดอะไรไปบ้างจำไม่ได้ แต่มีคำว่า Normal (ช่วงนี้เรารู้สึกว่าภาษาอังกฤษเราจำกัด บางทีเราไม่สามารถพูด บอกอะไรได้ตรงชัดแบบต้องการ บางทีต้องเลี่ยงใช้รูปประโยคหรือศัพท์คำที่เรารู้เท่านั้น กังวลบ้างเหมือนกัน ว่าจะทำให้ลูกรู้ภาษาอังกฤษจำกัดไปด้วย – ปล. อันนี้บันทึกไว้เฉย ๆ ไม่เกี่ยกับเรื่องที่จะเล่า) สีฝุ่นก็ถามว่า Normal อยู่ไหน คำถามนี้ก็ทำให้เรานึกได้ว่าช่วงอายุ 3 ขวบนี้เด็กจะยังไม่เข้าใจความคิดที่เป็นเรื่องนามธรรม และคำถามหลาย ๆ ครั้งก็ทำให้เรารับรู้ว่า ลูกยังมีข้อจำกัดในเรื่องภาษาและความคิด บางทีก็พูดผิดคำ ผิดเสียง เดากันเหนื่อยเลย ช่วงที่ผ่านมาประมาณเดือนหนึ่งแล้ว ที่สีฝุ่นมักถาม what’s that sound? Where is คนนั้นคนนี้? ตลอดเวลา บางทีถามเหมือนไม่ได้ต้องการจะรู้คำถามนั้น แต่เหมือนอยากรู้เรื่องนั้น ๆ อยากรู้เรื่องที่เกี่ยวข้อง หรือถามเพื่อให้เราตอบเพื่อที่จะรู้ว่าจะพูดยังไง อธิบายเรื่องนั้นยังไง ถามชื่อเด็กคนนั้นคนนี้ เหมือนอยากไปเล่นด้วยมากกว่าที่อยากรู้ว่าอยู่ไหน แต่บางที่เราก็ไม่สามารถเข้าใจได้ในมุมมองของลูก เราหวังจริง ๆ ว่าเราะจะเข้าใจลูกได้ดี ได้ลึกถึงสิ่งที่เค้าต้องการ มากกว่าคำพูดที่เราได้ยิน แต่เวลาและการเติบโตของลูกก็เดินต่อไป.....แม้เราจะเข้าใจลูกได้จำกัดแต่เราก็ปลอบใจตัวเองด้วยว่า มันก็เป็นส่วนหนึ่งที่ลูกต้องเจอและต้องพยายามเรียนรู้ในมุมมองความเข้าใจของเราเพื่อที่เค้าจะเติบใหญ่ต่อไป

• Previous
• Next